Dag 19 - Anaheim - Disneyland - Redondo Beach

Het wekkertje ging om 7.00 uur af, het weer zag er weer troosteloos uit en om niet weer dezelfde fout te maken als de vorige dag, had ik ons lekker de lange broeken, lange mouwen en vesten aangedaan. Zelfs de Uggs kwamen eraan te pas bij de dames. Heerlijk warm! We waren er helemaal klaar voor, dus kom maar op met die kou! Bij het inladen van de koffers in de auto, begon de zon door te komen en begon het al behoorlijk warm te worden. Gelukkig had ik de slippers in een tasje gedaan en niet in de koffers, dus de Uggs gingen alweer snel uit en de slippertjes lekker aan. Daarna uitgecheckt en ontbeten bij Subways (what else?).

We besloten om eerst het andere park ‘Disney’s California Adventure Park’ te pakken en ’s middags weer terug naar Disney’s Resort. Het Adventure park was ook redelijk groot, niet zo groot als het Resort, maar ook daar hadden ze hele leuke attracties voor jong en oud. We zagen bij binnenkomst een achtbaan (California Screamin) die lekker hard en over de kop ging. Daar wilden Pat en ik wel in. We hadden fastpasses getrokken, zodat we om en om er in konden gaan, zonder er al te lang voor in de rij te hoeven staan. Eerst liepen we naar de Toy Story Midway Mania, dat was ook een karretje waarin je met de lasergun op de schurken kon schieten voor punten. Pat en Keane vonden dat helemaal geweldig en wilden nog een keer, maar we waren er net en het duurde best wel een tijdje voordat je weer aan de beurt was. Dus dat moest even achteraan het verlanglijstje. Toen was het tijd voor ons rollercoaster avontuur. Pat ging als eerste en ik ging met de kids in de draaimolen. Kids onder de 7 jaar mogen daar niet alleen op de draaimolen, er moet altijd een volwassene mee. Terwijl de kids vanaf 5 jaar makkelijk alleen kunnen. Anyway, ik mee op dat ding en werd er dus misselijk van, van al dat gedraai. Zet mij maar in een achtbaan die 10x over de kop gaat of een attractie waar je de lucht in wordt gelanceerd, daar kan ik allemaal tegen. Maar iets wat ronddraait, daar kan ik zo slecht tegen. Toen moest ik nog de achtbaan in, maar dat ging gelukkig goed. Dat was zo’n geweldig gevoel dat Pat en ik nog een keertje gingen. Ondertussen waren de kids met Woody en Jessie van Toy Story op de foto gegaan. Dat vonden ze toch wel weer heel erg leuk.
We hadden de kids beloofd om in het reuzenrad te gaan, waarvan het karretje over een soort rails ging (in de vorm van een S). Naarmate het rad omhoog ging, ging ons karrretje dus over de rails glijden en bij stilstand werden we flink heen en weer geschud (en dat ging best hard), mhennn wat was ik daar misselijk van geworden zeg. Zelf Zoë vond het niks. De mannen lachten mij uit en ik werd uiteraard op film gezet. Ik dacht dat dat ding maar 1 rondje ging, nee zeg, ging het nog een rondje! Dus Zoë en ik hebben de hele rit met onze ogen dicht gezeten. Daarna mochten de kids Mickey Mouse oortjes uitzoeken. Keane nam het originele petje met oortjes en Zoë wilde een diadeem met Minnie Mouse oortjes. Het stond ze zo schattig. Met de oortjes op zijn we eerst weer eens wat gaan eten, daarna zijn we op de foto geweest met Bliksem McQueen en Takel van de film Cars. Keane vond het helemaal geweldig om met ze op de foto te gaan. Daarna zijn we doorgelopen naar ‘A Bug’s Land’ en zagen daar Knabbel en Babbel en Donald Duck, daar moesten de kids ook effe mee op de foto. Toen wilde Keane naar de 3D film ‘It’s touhg to be a Bug!’, Zoë vond het maar eng (er kwamen een heleboel spinnen uit het plafond) en wilde halverwege de film eruit. Dus zijn de meisjes de film uitgelopen en zaten lekker in het zonnetje op de mannen te wachten. Achter ons werden Knabbel en Babbel en Donald Duck afgelost door Mickey en Pluto, dus dat kwam goed uit. Weer in de rij gestaan voor een pic met Mickey en Pluto. Al met al hebben ze bijna met alle Disney figuren op de foto gestaan. We hebben daarna nog alle attracties in ‘A Bug’s Land’ gedaan zoals de botsautootjes (maar die kon je eigenlijk geen botsauto’s meer noemen, die dingen gingen zo langzaam dat je elkaar lichtjes aantikte ipv botsen, de scootmobiels van de oudjes gaan nog sneller en harder), treintje en de vliegende luchtballons etc. Vervolgens zijn we naar ‘Hollywood Pictures Backlot’ gelopen om in de Tower of Terror te gaan (niet geschikt voor de kids). Dat was zo’n leuke attractie.
Het verhaal is dat het hotel over een Twilight Zone lift beschikt en dat de lift hele rare dingen doet. Je gaat dus met de lift naar boven en je wordt als het ware naar beneden gelanceerd en dan gaat hij weer een stukje omhoog en dan stort je weer naar beneden, echt geweldig!
Het was ook wel een beetje eng, het was veel in het donker. Er waren zelfs mensen die met kleine kinderen de attractie ingingen. Bij het zien van het beginfilmpje haakte ze dan wel af. Je weet van tevoren dat de lift naar beneden stort, dan ga je toch niet met je kleine guppie erin, af en toe snap ik mensen echt niet. Na ons enge lift avontuur zijn we naar ‘Monsters, Inc. Mike & Sully to the Rescue!’ geweest. In het karretje werd je door de film heen gereden.

Het was inmiddels 15.30 uur en we wilden nog de rest in het andere park doen, dus liepen we richting de uitgang van het Adventure park. Pat wilde eerst nog even langs Disney’s Downtown, daar hadden ze een Legowinkel waar hij nog even wilde kijken. Je mocht dus niet met de gehuurde buggy Downtown in en we hadden netjes zoals vele anderen bij de rest de buggy geparkeerd met onze rugzak waar snacks en drinken inzaten laten zitten. Bij terugkomst waren we net op tijd, want ze waren alle buggy’s aan het inladen en we konden nog net onze buggy pakken, anders waren we die mooi kwijt geweest. Bleek dus dat de parkeerde buggy’s daar niet mochten staan. Lekker handig, terwijl die dame die daar werkte zei dat we daar onze buggy’s moesten parkeren. Anyway, we gingen terug naar het Disney Resort en we besloten apart (de meisjes en de jongens) naar verschillende attracties te gaan ivm spaarzame tijd die we nog over hadden. De mannen gingen nog een keer de Star Wars Tour doen en de meisjes gingen naar Princess Fantasy Faire. Bleek bij aankomst dat ze net dicht waren gegaan en we mochten niet meer naar de Prinsessen, tot grote teleurstelling van Zoë. Ik heb het gelukkig goed kunnen maken door met Zoë in de Alice in Wonderland attractie te gaan. En dat deed haar het prinsessengebeuren snel vergeten. Pat en ik hadden natuurlijk bij de Prinsessen afgesproken, maar daar waren we niet meer. Gelukkig hadden we allebei de mobieltjes bij ons, dus lang leve de sms. Na een uur vonden we elkaar weer terug en gingen we naar Peter Pan’s Flight. In een bootje vlogen we over Londen en het Never Neverland. We vlogen ook over een vulkaan die ze echt hadden nagemaakt inclusief stank. Keane zat natuurlijk weer met zijn dichtgeknepen neus in het bootje.
Als afsluiting hadden we een lekker groot ijsje gegeten. Pat was zo lief geweest om de auto bij het hotel op te halen en ons bij het park weer op te pikken. We konden het de kids niet aandoen om na een hele lange dag nog een stuk te laten lopen naar de auto. Uiteindelijk zaten we om 21.15 uur in de auto richting Redondo Beach in LA en, ongelofelijk gezien het tijdstip, het was megadruk op de weg. Het maakt ook niet uit hoe laat je rijdt, het is kennelijk altijd druk op de weg.

Rond 22.00 uur kwamen we moe in het Crowne Plaza Redondo Beach & Marina’s aan. De kids lagen in diepe slaap en waren niet wakker te krijgen. Ik zat ‘m best wel te knijpen over het hotel, hopende dat het niet weer zo’n misser was als in San Diego. Thuis had ik namelijk de recensies over dit hotel zitten lezen en dat was niet zo positief. Maar bij aankomst waren deze twijfels snel weg. Het hotel was poepie sjiek. We hadden weer een ruime kamer en uitzicht op het zwembad met jacuzzi en wat verder kon je de zee zien. Hier gaan we de laatste paar dagen voor we weer naar huis afreizen lekker doorbrengen.